Όλυμπος: Κόψη Μπαρμπαλά
Αποποίηση ευθυνών
Καμία εγγύηση δεν δίνεται για την εγκυρότητα ή την ακρίβεια των πληροφοριών σε αυτή τη σελίδα. Οτιδήποτε σας συμβεί αξιοποιώντας μέρος ή το σύνολο των πληροφοριών αυτών είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη.
Το τριήμερο 8-10/7/2011 πραγματοποιήσαμε ανάβαση στον Όλυμπο, το βουνό των Θεών. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα…
Υπάρχουν πολλές διαδρομές για να ανέβει κανείς στον Όλυμπο. Εμείς αποφασίσαμε να ανεβούμε από τα βόρεια ακολουθώντας την Κόψη Μπαρμπαλά. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και εντυπωσιακή, με έντονη αλπική αίσθηση. Ξεκινάει από το καταφύγιο Κρεβάτια (1000 m) και καταλήγει στο καταφύγιο του Σ.Ε.Ο. ή Γιόσος Αποστολίδης (2700 m). Η υψομετρική διαφορά 1700 μέτρων σε μόλις 8 χιλιόμετρα σχεδόν αδιάκοπης ανηφορικής κλίσης την έχουν καθιερώσει ως μία από τις πιο επίπονες διαδρομές του βουνού.
Αγ. Τριάδα Βροντούς - Γιόσος Αποστολίδης
Το μεσημέρι της Παρασκευής μας βρήκε στην Αγία Τριάδα Βροντούς. Από εκεί συνεχίσαμε μέσω (σχετικά) βατού χωματόδρομου 4 km μέχρι το καταφύγιο Κρεβάτια όπου αρχίζει το μονοπάτι. Μετά από 5 ώρες επίπονης ανάβασης φτάσαμε στο καταφύγιο Γιόσος Αποστολίδης αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας. Αφού φάγαμε και βολευτήκαμε στο καταφύγιο, πέσαμε για ύπνο κουρασμένοι από την ανάβαση, γεμάτοι προσμονή για την επόμενη μέρα.
Σκάλα - Σκολιό - Μύτικας - Προφήτης Ηλίας
Το Σάββατο ξυπνήσαμε νωρίς και μετά από ένα σύντομο και λιτό πρωινό, αφήσαμε το καταφύγιο με προορισμό τις κορυφές. Τραβερσάραμε κάτω από το Στεφάνι, το λούκι του Στεφανιού, το λούκι του Μυτικά και στρίψαμε δεξιά (σήμανση E4) σε έντονα ανηφορικό μονοπάτι μέχρι τη Σκάλα (2866 m).
Από τη Σκάλα, κάναμε μία μικρή παράκαμψη μέχρι το Σκολιό (2912 m), τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή στην Ελλάδα! Παρέα είχαμε ένα θηλυκό αγριόγιδο μαζί με το μικρό του τα οποία μάλλον έχουν συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία, αφού μας άφηναν να τα πλησιάσουμε στα 20 μέτρα. Αφού υπογράψαμε στο βιβλίο της κορυφής και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες, επιστρέψαμε στη Σκάλα όπου άρχισαν τα δύσκολα…
Με προσεκτικές κινήσεις ανεβήκαμε μέσω Κακόσκαλας στον Μύτικα (2917 m), την πιο ψηλή κορυφή του Όλυμπου, της Ελλάδας και τη δεύτερη ψηλότερη στα Βαλκάνια! Αφού βγάλαμε φωτογραφίες και υπογράψαμε στο βιβλίο της κορυφής, κατεβήκαμε από το λούκι του Μύτικα πίσω στο μονοπάτι.
Είχε πάει μεσημέρι και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο καταφύγιο για να φάμε και να ξεκουραστούμε. Πριν το φαΐ όμως, αφήσαμε τα πράγματα στο καταφύγιο και κάναμε μία σύντομη επίσκεψη στην κορυφή Προφήτης Ηλίας (2803 m) που βρίσκεται κοντά.
Στεφάνι
Το απόγευμα αφήσαμε ξανά το καταφύγιο με προορισμό το Στεφάνι (2909 m), την πιο εντυπωσιακή και χαρακτηριστική από τις κορυφές. Αφού τραβερσάραμε κάτω από το Στεφάνι, φτάσαμε στο λούκι του και ξεκινήσαμε την ανάβαση. Πλησιάζοντας την πρώτη κορυφή, η κλίση ομαλοποιείται και μετά από λίγα λεπτά συναντήσαμε ένα πέτρινο κολωνάκι. Από εκεί η κύρια κορυφή απέχει μερικά μέτρα σε άκρως εκτεθειμένο πεδίο όπου απαιτούνται αναρριχητικά μέσα ασφάλισης και αντίστοιχη εμπειρία. Αφού φτάσαμε στην κύρια κορυφή, υπογράψαμε βιαστικά στο βιβλίο και επιστρέψαμε από το λούκι.
Επιστροφή
Την Κυριακή ξυπνήσαμε νωρίς και αφού φάγαμε και φτιάξαμε τα πράγματά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η κατάβαση αποδείχθηκε το ίδιο επίπονη, αφού στην κούραση δύο ημερών ήρθε να προστεθεί το συνεχές και αναγκαίο φρενάρισμα σε απότομη κλίση η οποία κάποιες στιγμές μου φαινόταν ότι δεν θα τελειώσει ποτέ…
Καιρικές συνθήκες
Όσον αφορά τον καιρό, υπήρξε αρκετά καλός και τις 3 ημέρες, χωρίς βέβαια να λείψουν ούτε μία στιγμή τα σύννεφα, τα οποία σε αυτό τον τόπο κυριολεκτικά γεννιούνται. Η θερμοκρασία μέχρι το απόγευμα ήταν ανεκτή (15-20℃), το βράδυ όμως έπεφτε κάτω από τους 10 και δεν καθόσουν εύκολα έξω. Οι άνεμοι ήταν περιορισμένοι και σε πολύ συγκεκριμένα σημεία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι όταν ανεβήκαμε στον Μύτικα δεν φυσούσε καθόλου!
Επίδραση του υψόμετρου
Την πρώτη μέρα στο καταφύγιο μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εμφανής επίδραση της έλλειψης οξυγόνου σε αυτό το υψόμετρο, κάτι που νόμιζα ότι συμβαίνει πολύ ψηλότερα. Λαχάνιαζα κάθε φορά που ανέβαινα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στον πάνω όροφο του καταφυγίου ή ζαλιζόμουν αν ήμουν γονατιστός και σηκωνόμουν απότομα. Κάποιες στιγμές είχα και δυσκολία στην ανάσα. Την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα τα συμπτώματα αυτά εξαφανίστηκαν όσο γρήγορα εμφανίστηκαν, μάλλον λόγω προσαρμογής.
Επίλογος
Η ανάβαση στον Όλυμπο και στις κορυφές του αποτελεί, χωρίς υπερβολή, εμπειρία ζωής και δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Ελπίζω στο μέλλον να μπορέσω να πάω και από άλλες διαδρομές, καλοκαίρι και χειμώνα, για πεζοπορία και για αναρρίχηση.
Προσοχή
Ο Όλυμπος είναι ένα σοβαρό βουνό (ακόμα και το καλοκαίρι) και όπως κάθε βουνό απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό. Μην πάτε χωρίς κάποιον που να ξέρει καλά το βουνό, τις διαδρομές και τα “κόλπα” του. Αν σκοπεύετε να πάτε στις κορυφές, πράγμα που συνεπάγεται αναρρίχηση σε εκτεθειμένο πεδίο με λιθόπτωση, να φοράτε πάντα κράνος! Μπορεί να σας σώσει τη ζωή.
Περισσότερες πληροφορίες
Αναλυτικές πληροφορίες για τη διαδρομή είναι διαθέσιμες στο HellasPath, στα τεύχη 31 και 57 του περιοδικού Ανεβαίνοντας και στο τεύχος 169 του περιοδικού Κορφές.
Εγγραφή
Αποποίηση ευθυνών
Καμία εγγύηση δεν δίνεται για την εγκυρότητα ή την ακρίβεια των πληροφοριών σε αυτή τη σελίδα. Οτιδήποτε σας συμβεί αξιοποιώντας μέρος ή το σύνολο των πληροφοριών αυτών είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη.