Angelos Orfanakos

Αλογόπετρα: Μπαομπάπ

Αποποίηση ευθυνών

Καμία εγγύηση δεν δίνεται για την εγκυρότητα ή την ακρίβεια των πληροφοριών σε αυτή τη σελίδα. Οτιδήποτε σας συμβεί αξιοποιώντας μέρος ή το σύνολο των πληροφοριών αυτών είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη.

Την 19/11/2011 σκαρφαλώσαμε την “Μπαομπάπ” (V+, 110 m) στην Αλογόπετρα της Πάρνηθας. Η διαδρομή ανοίχτηκε την 5/2/1993 από τους Ν. Χατζή και Δ. Τιτόπουλο.

Πρόσβαση

Για την πρόσβαση με αμάξι ακολουθήσαμε τις οδηγίες από τη σχετική σελίδα στο Vrahomania:

Από την Αττική Οδό βγαίνουμε στην έξοδο για οδό Φυλής και κατευθυνόμαστε προς τη Φυλή (Χασιά). Δύο χιλιόμετρα πριν το χωριό και στα δεξιά μας υπάρχει ταμπέλα προς Μονή Αγίου Κυπριανού, κάνουμε δεξιά και ακολουθούμε τον δρόμο μέχρι το τέρμα του. Κατόπιν κάνουμε πάλι δεξιά σε στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Μετά από περίπου 400 μέτρα πάνω σε αριστερή στροφή, στα δεξιά μας, ξεκινάει στενός χωματόδρομος ο οποίος μετά από 100 μέτρα τερματίζει σε ένα μικρό πλάτωμα. Από εδώ ξεκινάει σηματοδοτημένο με κόκκινα σημάδια μονοπάτι που μετά από 25 λεπτά περίπου ανάβασης μας οδηγεί στο πεδίο.

Ο εντυπωσιακός ορεινός όγκος της Αλογόπετρας
Ο εντυπωσιακός ορεινός όγκος της Αλογόπετρας

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με ηλιοφάνεια και πολύ κρύο. Περάσαμε με το αμάξι την είσοδο του χωματόδρομου της περιγραφής και συνεχίσαμε ανηφορικά σε άσφαλτο μέχρι σημείο όπου ο δρόμος ανοίγει λίγο αριστερά. Εκεί αφήσαμε το αμάξι. (Αν έχετε ψηλό αμάξι, μπορείτε να μπείτε στον χωματόδρομο ο οποίος είναι γεμάτος ψηλά χόρτα.)

Επιστρέψαμε στον χωματόδρομο τον οποίο ακολουθήσαμε μέχρι χαρακτηριστικό άνοιγμα. Η αρχή του μονοπατιού βρίσκεται στα αριστερά. Τα κόκκινα σημάδια είναι σε βράχια στο έδαφος, παρά σε πέτρες αριστερά-δεξιά όπως συνηθίζεται. Εμείς από κάποιο σημείο και μετά τα χάσαμε, οπότε αρχίσαμε να κερδίζουμε ύψος μέσα από αραιή βλάστηση μέχρι να φτάσουμε τα βράχια. Εκεί φορέσαμε κράνος και αρχίσαμε να κινούμαστε παράλληλα με τα βράχια μέχρι που πέσαμε πάνω στη διαδρομή.

Στην πρόσβαση σε μεταγενέστερη καλοκαιρινή επανάληψη (δεν προτείνεται)
Στην πρόσβαση σε μεταγενέστερη καλοκαιρινή επανάληψη (δεν προτείνεται)

1η σχοινιά (III, 20 m, 1p, -)

Είναι εύκολη, άσχημη και με βλάστηση. Για τους λόγους αυτούς και για να κερδίσουμε χρόνο, αποφασίσαμε να ανεβούμε με scrambling. Σε αυτό βοήθησε και ένα μόνιμο σχοινί με κόμπους το οποίο έχει τοποθετηθεί για τη διευκόλυνση της πρόσβασης στις sport διαδρομές που βρίσκονται δεξιά, στη σπηλιά Ρούσσου. Προσοχή: Μην εμπιστεύεστε απόλυτα το εν λόγω σχοινί, διότι πρέπει να είναι αρκετό καιρό εκεί.

2η σχοινιά (V+, 50 m, 1*1p, 1p + διαμπερές)

Στην αρχή της δεύτερης σχοινιάς
Στην αρχή της δεύτερης σχοινιάς

Ξεκινάει σε μικρό πλάτωμα και έχει πλακέτα στην αρχή — τη μοναδική της διαδρομής. Κινείται σε μία αλληλουχία από σχισμές, δίεδρα και πλάκες. Στο δεύτερο μισό της σχοινιάς υπάρχουν διαμπερή, γι’ αυτό θα χρειαστείτε αρκετούς ιμάντες (μερικούς διπλούς). Στο crux (V+) υπάρχει σκουριασμένο καρφί. Προς το τέλος της σχοινιάς το σκαρφάλωμα γίνεται πιο εύκολο, αλλά την ίδια στιγμή η ποσότητα και η ποιότητα των δυνατών τοποθετήσεων μειώνονται αισθητά. Μετά από ξερό δέντρο υπάρχει μεγάλο πατάρι στο οποίο κάνουμε ρελέ. Εμείς κάναμε σε ένα καρφί, μία καλή καρύδα (Black Diamond #10) σε σχισμή από πάνω και διαμπερές.

Ρελέ δεύτερης σχοινιάς σε διαμπερή
Ρελέ δεύτερης σχοινιάς σε διαμπερή

3η σχοινιά (V+, 40 m, 1p, διαμπερή)

Κινείται σε μεγάλη καμινάδα, με μια τεράστια σφηνωμένη πέτρα να κρέμεται από πάνω σου και λίγες ευκαιρίες για καλές τοποθετήσεις (εκτός από το βάθος της). Κερασάκι στην τούρτα είναι μία συκιά η οποία έχει φυτρώσει στην είσοδο της καμινάδας και κάνει την είσοδο σε αυτή μαρτύριο, καθώς εξοπλισμός και σακίδιο μπλέκονται στα κλαδιά. Κάποιο άλλο πέρασμα για την αποφυγή της δεν είναι προφανές ούτε εύκολο, ενώ η όλη προσπάθεια γίνεται ακριβώς πάνω από το πατάρι όπου βρίσκεται το ρελέ. Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα όταν η συκιά έχει φύλλα τα οποία σε επαφή με το δέρμα προκαλούν φαγούρα και τσούξιμο.

Έχοντας μόλις περάσει το εμπόδιο της συκιάς
Έχοντας μόλις περάσει το εμπόδιο της συκιάς
Το ίδιο πέρασμα το καλοκαίρι. Mission impossible.
Το ίδιο πέρασμα το καλοκαίρι. Mission impossible.

Βγαίνοντας από την καμινάδα υπάρχει πλάτωμα με αυξημένη βλάστηση και ένα καλό δέντρο στη μέση στο οποίο περάσαμε ιμάντα. Βρισκόμαστε κοντά στο τέλος της διαδρομής και από εδώ υπάρχουν δύο δυνατές έξοδοι: δεξιά από εύκολο πεδίο (IV) με δίεδρα ή αριστερά από πιο δύσκολο πεδίο (V+) σε πλάκα με ανύπαρκτες δυνατότητες ασφάλισης. Εμείς πήγαμε αριστερά και βάλαμε ένα καρφί πριν το δύσκολο πέρασμα (το οποίο αφήσαμε). Ρελέ κάναμε πάνω σε μία καρύδα και δύο διαμπερή (από τα πολλά).

Επιστροφή

Η επιστροφή γίνεται με 2 ραπέλ 60 m από τα ρελέ της διαδρομής “Κατ’ όικον εργασία”, η εύρεση της οποίας δεν είναι καθόλου προφανής. Ενδεικτικά, βγαίνοντας από την Μπαομπάπ, ακολουθούμε πορεία προς μεγάλα βράχια σε βουνό που φαίνεται πολύ μακριά (απέναντι). Η πορεία προς τη διαδρομή περνάει και ανάμεσα από δύo μικρά δέντρα-θάμνους, ενώ για να βοηθήσουμε στην εύρεση φτιάξαμε δύο κούκους. Προσοχή: Επειδή τα σχοινιά δεν φτάνουν, στο τέλος του δεύτερου ραπέλ κατευθυνόμαστε δεξιά σε εύκολο πεδίο και κάνουμε καταρρίχηση για 5-6 m.

Εγγραφή

Αποποίηση ευθυνών

Καμία εγγύηση δεν δίνεται για την εγκυρότητα ή την ακρίβεια των πληροφοριών σε αυτή τη σελίδα. Οτιδήποτε σας συμβεί αξιοποιώντας μέρος ή το σύνολο των πληροφοριών αυτών είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη.

Στείλε το σχόλιό σου